به دیوار خلوت ترین گوشه اتاقم تکیه داده ام و بسیار مشتاقم تا در باره این چار دیواری روشن و خنک بنویسم. به مانند خطاطی حرفه ای به روی زمین نشسته ام و دفترچه ام را بروی زانوی راست قرار داده ام. اوه خدای من اسم اون خطاط چی بود ؟.
اینجا اتاق من است از این زاویه که نشسته ام بسیار دلباز می نمایاند. روشن است و به اهتمام مداوم کولر آبی خنک. اینجا آینه ای دارم که هر چند روز یکبار جلویش فیگور می گیرم. وقتی که اندکی ورزش کرده باشم احساس می کنم عضلاتم بزرگ تر شده اند. از این روی خودم را در موقعیتی از نور لامپ قرار می دهم تا سایه روشن های ماهیچه هایم بدنم را قابل اعتنا تر نشان بدهد.
من در این اتاق سکوت را به سان ناظم مدرسه تماما بر قرار می کنم. اینجا فقط افکار حق دارند آزادانه به هر سوی حرکت کنند و در شمایل هر وسیله ای خاطراتی را زنده کنند. خاطراتی بسیار دور ، خاطراتی بسیار نزدیک.
افکار من به سان شاهزاده هایی مغرور و آسوده از گزند زمانه اینجا رژه می روند . آنها حق دارند مرا گاهی شاد و گاهی غمگین نمایند. آنها حق دارند مرا گاهی مسحور نمایش تاثر باری نموده و اشکم را قطراتی چند جاری نمایند. آن ها حق دارند لبخند رضایت را بر لبان من نقاشی کنند.
ما اینجا تنها نیستیم و مدام با هم در حال گپ و گفت هستیم . افکار من شخصیت های متفاوتی دارند . آنها تمنا و تقلای مرا در زندگی بازگو می کنند. آن ها در این اتاق جلوی من رژه می روند و منتظرند تاثیری در من ایجاد کنند. آنها می دانند من همه آن ها را دوست دارم و تایید می کنم.
اتاق من همه گونه است. حسی تنیده از امید و رخوت. او مرا تسلیم خود کرده است. گاهی با اشتیاق مرا به درون خود کشیده و کتابی دستم داده تا یکسره آن را بخوانم . گاهی دیوانه وار مرا فراخوانده تا فورا سوگواری برای لحظات تاسف بر انگیز زندگیم بر گزار نمایم. او مرا با هیچ عوض نمی کند . من نیز هم.
در اتاق من یک گلدان بزرگ با سه شاخه بامبو یکمتری هست. آنها اول که به اینجا آمده بودند بسیار افسرده بودند و حتی برگ یکی از آنها زرد شد. اما الان بسیار امید وار بنظر می رسند و حسابی ریشه کرده اند. آن ها پیوسته به سقف چشم دوخته اند و امید رسیدن به آن را یک لحظه هم از سر بیرون نمی کنند. حتی زمانی که بعضی وقت ها به آنها نور کافی نرسیده و یا آب گلدانشان کم شده است. آن ها نماد تجدد و آینده نگری اتاق من هستند و تمام وسایل اتاق از دیدنشان شوق زده می شوند.
اینجا یک تخت تاشو هم هست که پوزه ای دراز دارد. او خلق اتاق مرا تنگ می کند وقتی که پاهایش را تا وسط اتاق دراز می کند. او مرا به آرتروز گردن و وقت تلف کردن دعوت میکند. ولی من سعی می کنم از او دوری کنم.
کتابهایم سریع تکثیر می شوند و از این روی به بقیه فخر می فروشند. تجهیزات صوتی و تصویری اتاق من انگار که اعتماد به نفسشان را از دست داده اند و بسیار متاسف هستند که من زیاد بلد نیستم با آنها کار کنم. قالیچه ها بازیگوشی می کنند. آنها مدام بروی سرامیک سر می خورند. دنبل هایم گویی اضافه وزن دارند و کمی خرفت به نظر می رسند.
اینجا قلم و دفتر و کتاب سوگولی شده اند و بسیار با غرور می مانند. اینها چیزهایی هستند که مطمئنند که تقریبا هر شب به سراغشان می روم و با آنها بازی می کنم.
اینجا اتاق من هست که در آن ریشه های تازه روییده است.
اینجا اتاق من هست که دارد قانع می شود تا تغییر کند.
